مسجد جامع گلپایگان الگویی از معماری ایرانی، اسلامی
مسجد جامع گلپایگان از مساجد مهم تاریخی دوران سلجوقی و از مساجد بزرگ ایران زمین است. مسجد جامع گلپایگان از زمان سلجوقیان تاکنون پابرجاست؛ مسجدی که معماری آن در ایران بی نظیر است و از قدیمی‌ترین مساجد ایران محسوب می‌شود. این مسجد در نهم مرداد سال ۱۳۱۱ خورشیدی در فهرست آثار ملی ایران ثبت شد.
این مسجد دارای صحن و شبستان وسیع و گنبد بزرگ آجری میباشد و متعلق به زمان محمد بن ملکشاه سلجوقی میباشد. ازخصوصیات مسجد و گنبد آن دارا بودن کتیبه‌های آجری متعدد و تزئینات فراوان دوره سلجوقی است. در متن کوفی گنبد، نام محمد بن ملک شاه خوانده می‌شود و اطراف محراب بزرگ زیر گنبد در متن کتیبه‌ای نام بانی آن بنای عظیم را، ابونصربن محمد بن ابراهیم آورده‌اند. همچنین بر بدنه‌های مختلف شبستان نام بزرگان دین و جملات مذهبی را به خط کوفی آجری نوشته‌اند. با همت شهرداری گلپایگان این مسجد در حال مرمت و بازسازی میباشد.