مقام ابراهیم(۷)
ابراهیم وار زندگی کن, و درعصر خویش, معمار کعبه ی ایمان باش, قوم خویش را از مرداب زندگی راکد و حیات مرده و آرام خواب و ذلت و جور و ظلمت جهل, به حرکت آر, جهت بخش, به حج خوان, به طواف آر, و تو, ای هم پیمان با خدا, ای همگام با ابراهیم,ای که از طواف می آیی و از فناء خویش در ظلمت طائف, در هیأت ابراهیم برون آمده ای و در جامه ی معمار کعبه,بانی مدینه ی حرم, مسجد الحرام, ایستاده ای و روی در روی هم پیمان خویش- خدا – داری.
سرزمین خویش را منطقه ی حرم کن!
که در منطقه ی حرمی,
عصر خویش را زمان حرام کن,
که در زمان حرامی,
و زمین را, مسجدالحرام کن,
که در مسجد احرامی,
که: زمین, مسجد خداوند است
و میبینی که:نیست!
(سایت اختصاصی فیش حج محمد برگرفته از کتاب حج, دکتر شریعتی)