پایان:

حسین یک درس بزرگتر از شهادتش به ما داده است؛ وآن نیمه تمام گذاشتن حج!

حسین یک درس بزرگتر از شهادتش به ما داده است؛ وآن نیمه تمام گذاشتن حج!و به سوی شهادت رفتن است.حجی که همهٔ اسلافش؛اجدادش؛جدش و پدرش برای احیای این سنت جهاد کردند؛این حج را نیمه تمام می گذارد وشهادت را انتخاب می کند؛مراسم حج را پایان نمی برد؛تا به همهٔ حج گزاران تاریخ؛نمازگزاران تاریخ؛مومنان به سنت ابراهیم؛بیاموزد که اگر امامت نباشد؛اگر رهبری نباشد؛اگر هدف نباشد؛اگر حسین نباشد و اگر یزید باشد؛چرخیدن بر گرد خانهٔ خدا؛با خانهٔ بت مساوی است.در آن لحظه که حسین حج را نیمه تمام گذاشت و آهنگ کربلا کرد؛کسانی که به طواف؛همچنان در غیبت حسین؛ادامه دادند؛مساوی هستند با کسانی که درهمان حال؛بر گرد کاخ سبز معاویه در طواف بودند.

حج!سنت ابراهیم بت شکن.

در خانهٔ مردم یاا خانهٔ خدا- چه فرق می کند؟- امسال چه خبر است؟

گردابی از خلق؛فشرده و داغ؛در طواف چهره ها؛از شوق تافته و دلها از عشق گداخته و دعوت الله را لبیک گفته؛و جوش ایمان و خروش اسلام و ترس خدا و وحشت عذاب آخرت و خوف عقاب دوزخ وشوق عبادت؛برگزیدگان امت را در دواری مقدس می چرخاند.

و در میان چهره ها: اصحاب پیغمبر؛پیشگامان اسلام؛قهرمانان جهاد و فاتحان سرزمین های کفر؛ویران کنندگان بتخانه های زمین؛حامیان توحید؛حافظان قرآن؛متعصبان سنت وروحانیان دین حنیف همه چرخ می خورند و با ابراهیم تجدید عهد می کنند و فارق از دنیای دنی و این جهان خاکی وآنچه برروی این زمین پست می گذرد؛دل در خدا بسته؛چرخ می خورند وبهشت در پیش چشمانشان به رقص آمده است وحوریان بر چهره های پارساشان؛چشمک می زنند وفرشتگان از کنگرهٔ عرش؛بر آنان صفیر می کشند وجبریل بال هایش را؛در زیر گام های طائفشان؛به مهر گسترده است!

این کیست که چنین خشمگین ومصمم؛گرداب فشردهٔ طواف مسلمانان را می شکافدو بیرون می آید وشهر حرمت وامنیت وقداست را پشت سر می گذارد؟

در این هنگام که مسلمانان؛همه؛رو به کعبه دارند؛او آهنگ کجا کرده است؟چرا لحظه ای به قفا باز نمی گردد تا ببیند این دایرهٔ گردنده ای را که در آن؛خلق را؛به آهنگ نمرود؛برگرد خانهٔ ابراهیم می چرخانند؛و صفا ومروه را به نشانهٔ سعی بیهوده شان؛ می دوانند؛و از عرفات- که آغاز تاریخ است و نخستین دیدار آدم وحوا در زمین- در ظلمت شب به مشعرالحرام شان می آرند ودر سرزمین حرام شعور- که ورودش بر این بندگان شب و جهل حرام است- آنن را می خوابانند وتاصدای پای سحر برخاست؛گلهٔ اغنام الله حرکت می دهند وبه سوی منا می رانندشان- سرزمین آن سه بت تثلیث شوم- تا به نشانهٔ شوخی با ابراهیم و فریب الله باسه معبود همیشگی خویش؛از آدم تا آخرالزمان؛به بازی؛رمی کردن؛و هفت ریگ ظریف زیبای رنگارنگ را؛با سر انگشت نوازشگرخویش؛بر سیمای سپید کردهٔ آن سه خداوند زمین وزمان خویش؛به طنازی و اطوار عشقبازی؛بپرانند!و گوسفندان را به اشارهٔ سرنوشت ذلت بارخویش؛ذبح کنند- که اغنام الله اند وآن سه نماینده دائمی خدا؛از پشم و شیر و پوست و گوشت اینان همواره پا ردم دراز کرده اندوآخور آباد.که قربانی همیشگی شان اینان اند وهمه جا؛زبان بسته؛در راه نفس خویش ذبحشان می کنند وخون سرخشان در رگهای کاخ سبز و مسجد ضِرارو بیت المال قارون جاری میشود؛و در پایان به نشانهٔ سر به بند بندگی این جمرات ثلاثه سپردن؛سر بتراشند و نشانهٔ این که آلت فعل جور؛جهل است ومصلحت پرستان اند که دست ها شان به خون حقیقت آغشته است و اینانند که در هر عصری؛و هر نسلی؛با غیبت خویش زمینه ساز شهادت انسان می شوند ودر پس این نقاب های تقوی وتقدس؛دژخیم پنهان است وهمین حج گزارانند که همیشه وهمه جا؛به وسوسهٔ آن سه بت همه جا وهمیشه؛اسماعیل را؛با دست خویش؛در پای نمرود؛ذبح کرده اند؛روز قربانی انسان را و ذبح اسماعیل زمان را جشن بگیرند؛و آن گاه؛پشت به کعبه؛به سوی قبلهٔ ذلت و زندگی رو کنند و بهشت آخرت را به بهانه ی جهنم دنیا خریده؛بر خاکستر های گرم مطبخ ارباب؛مست از نشئهٔ عافیت بخسبند وتَهْ ماندهٔ سفره های غارت را؛غرق لذت بچرند!

                                                                                                                              دکتر علی شریعتی

(سایت اختصاصی فیش حج محمد)