سرزمین یادها و نشانه ها
قسمت ها ی مختلف کعبه و مسجدالحرام/مقام ابراهیم(ع)
«فِیهِ آیَاتُ بَیِّنَاتُ مَقَامُ إِبْرَاهِیمَ وَمَنْ دَخَلَهُ کَانَ آمِناٌ.»
«....وَ اتَّخِذُوا مِنْ مَقَامِ إِبْرَاهِیمَ مُصَلّیٌ.....»
«مقام»؛سنگی است باطول و عرض چهل سانتیمتر و ارتفاع تقریبی پنجاه سانتی متر که جای پای حضرت ابراهیم(ع) روی آن به چشم می خورد.این سنگ بیشتر کنار در کعبه واقع بود؛لیکن در زمان عمربن خطاب؛هنگام تعمیر خانهٔ خدا که بر اثر سیل آسیب دیده بود جابجا شد و در مکان فعلی قرار گرفت.این سنگ در حال حاضر؛در محفظه ای کریستال؛در فاصلهٔ سیزده متری کعبه محافظت می شود.
امام صادق(ع)فرموده است:«آنگاه که حضرت ابراهیم از ساختن کعبه فارق شد؛خداوند به او مأموریت داد تا مردم را به حج فرابخواند؛ ابراهیم عرض کرد:صدایم به جهانیان نمی رسد؛خداوند فرمود:بخوان؛ندا دادن از تو و رساندن از من؛ابراهیم برمقام- که در آن زمان که در کنار دیوار کعبه بود- بالا رفت؛به امر خداوند ارتفاع مقام از کوه ها بلند تر شد و آن حضرت مردم را به حج فراخواند.»
نقل است که حضرت ابراهیم برای ساختن کعبه روی این سنگ ایستاد و همچنان که دیوار کعبه بالا می رفت با ارادهٔ خداوند ارتفاع این سنگ نیز بیشتر میشد.
نماز طواف واجب باید پشت این سنگ به جای آورده می شود.
پیامبر(ص) می فرماید.:«هنگامی که نزد مقام دو رکعت نماز خواندی؛خداوند در برابر آن پاداش دو هزار رکعت نماز قبول شده برای تو می نویسد.»
امام باقر(ع)نیز فرمود:«دو رکعت نماز نزد مقام؛معادل شش بنده آزاد کردن است.»
(سایت اختصاصی فیش حج محمد/برگرفته از کتاب سرزمین یادها و نشانه هامحمد فرقانی)