قربانی ۱۱

ابراهیم دیگر میداند چه باید بکند. معنی پیام را به یقین دریافته است.

می داند که آن تردیدها؛ از هم آغاز؛ کار شیطان بود؛ عشق وصف ناپذیر پدر

پیری که پس از یک عمر انتظار؛ در نومیدی؛ فرزندی یافته است؛ او را؛

نا خودآگاه؛ به این گونه توجیه ها و تردیدها می کشاند تا راه گریزی بیابد؛ راهی

که شاید بتواند؛ بی آنکه دربرابر خدا ایستاده باشد و از حق سرپیچی کرده

باشد؛ اسماعیل را برای خویش نگه دارد. اما اکنون همه چیز روشن است

و صریح.

      دردناک؛ دردناک!

      آه! که چه فاجعه ای! هول انگیز!

     ابراهیم مسئول است؛ آری؛ این را دیگر خوب می داند؛ اما این

 مسئولیت تلخ تر و دشوارتر از آن است که به تصویر پدری آید.

     آن هم سالخورده  پدری؛ تنها؛ چون ابراهیم!

     و آن هم ذبح تنها پسری؛ چون اسماعیل!

     کاشکی ذبح ابراهیم می بود؛ به دست اسماعیل؛ چه آسان!

     چه لذت بخش!

     اما نه؛ اسماعیل جوان باید بمیرد و ابراهیم پیر باید بماند؛ تنها؛ غمگین

و داغدار...

     با دست های پیر خونینش!

     ابراهیم؛ هرگاه که به پیام می اندیشد؛ جز به تسلیم نمی اندیشد؛ و دیگر

اندکی تردید ندارد؛ پیام پیام خداوند است و ابراهیم؛ این عاصی بزرگ تاریخ؛

در برابر او؛ تسلیم محض!

     اما هرگاه به اجرای فرمان می اندیشد و ذبح اسماعیلش؛ بیچارگی و عجز؛

چنان او را در زیر فشار می کوبد که قامت والایش؛ چون فانوس بر روی خود تا

می شود. غم؛ سیمای بازی را که آیینه صفا و صلابت است؛ همچون پاره

چرمی سوخته؛ چین می افکند و کبود می سازد. در زیر کوهی از درد؛ گویی

صدای شکستن استخوان هایش را می شنود.

     و ابلیس؛ که سلطهٔ ضعف و بیچارگی و هراس را بر تمامی وجود ابراهیم

می بیند؛ و می بیند که درد با او چه ها می کند؛ در او طمع می بندد؛ که ابلیس –

دشمن کینه توزی که از هبوط آدم به زمین؛ در کمین بچه های او است- هر کجا

بوی آدمیزاد می شنود حاضر است؛ در هرکه اثری از ترس؛ ضعف؛ تردید؛

یاس؛ حسد؛ خودخواهی؛ بیشعوری و حتی دلبستگی زیاد به چیزی

می خواند دست به کار می شود. حتی چیزهای خوب برای ابلیس می تواند

دست مایهٔ بدی باشد؛ اگر بندی بر پای رفتن تو گردد؛ تو را به خود خواند؛ از

مسئولیت باز دارد؛ روشنی و صراحت پیام حق را در دلت تیره و سست نماید.

حتی مهر فرزند. إنّما أموالُکُم وَ أولادُکُم فِتنَة! (سورهٔ تغابن؛ آیهٔ ۱۵). فتنة؟ کورهٔ

آزمایش! سد راه عقیده! و اسماعیل اکنون تنها دلبستگی ابراهیم؛ و تنها نقطهٔ

ضعفش در برابر ابلیس...

(سایت اختصاصی فیش حج محمد/برگرفته از کتاب حج دکتر شریعتی)