آل‌احمد؛ مردی که بیماری جامعه ایرانی را شناخت / مردی که دشمن زیاد داشت!

۱۱ آذر سال ۱۳۰۲ شمسی، مردی به دنیا آمد که یک بیماری مزمن را در جامعه ایران شناسایی کرد. آن مرد «جلال آل‌احمد» بود و آن بیماری «غربزدگی» بود؛ بیماری مزمنی که به‌گواهی تاریخ بدترین بیماری جامعه معاصر ایران بود.

از میان ایرانی‌های بزرگسال که در ایران زندگی می‌کنند، بعید است کسی نام جلال را نشنیده باشد و نداند که نویسنده است. فقط شاید خیلی‌ها ندانند که نام کاملش «سید جلال‌الدین سادات آل‌احمد» است. و این آقاجلال، مردی بود که سال ۱۳۴۱ شمسی زودتر از خیلی‌ها بیماری مزمن جامعه آن روزگار ایران را شناسایی کرد و کتابش را هم نوشت که نامش «غربزدگی» بود.

این غربزدگی داستانی دارد در ایران و آل‌احمد آن را یک بیماری دانست و نوشت: «غرب‌زدگی می‌گویم هم‌چون وبازدگی. و اگر به مذاق خوش‌آیند نیست بگوییم هم‌چون گرمازدگی یا سرمازدگی؛ امّا نه. دست‌کم چیزی است در حدود سن‌زدگی. دیده‌اید که گندم را چه‌طور می‌پوساند؟ از درون. پوسته‌ سالم برجاست؛ امّا فقط پوست است، عین همان پوستی که از پروانه‌ای بر درختی مانده. به هر صورت سخن از یک بیماری است. عارضه‌ای از بیرون آمده و در محیطی آماده برای بیماری رشد کرده». و این‌طوری چشم‌های بسیاری باز شد و با صراحت لهجه او دردی قدیمی شناسایی شد و به‌قول طبیبان، شناخت بیماری نیمی از درمان است.