تجلی امام حسین (ع) در آیات قرآن

حسین و قرآن دو روی یک سکه‌اند. کتاب الله و عترت از هم جدا نمی‌شوند. به یقین آنهایی که از این دو کناره‌گیری کرده‌اند گمراه می‌باشند و کسانی هم که تنها به یکی از آنها دل داده‌اند به سر منزل مقصود نخواهند رسید و در نیمه راه خواهند ماند.

و این آیه شریفه، گواهی خدای متعال به پاکیزگی و طهارت اهل بیت(ع) و نیز مرتبه بلند و بالای آن بزرگواران است که امام حسین(ع) هم شامل آنها می‌شود. پس آنها که با امام حسین(ع) ستیزه و دشمنی کردند آیا جز پاکی و حقانیت او با چیز دیگری جنگیدند. این آیه رروشن می‌کند که قاتلان امام حسین(ع) خود اهل باطل و ناپاکی بودند که امام حسین(ع) و باورهای راستینش را سد راه رسیدن به هدف‌های پلید مادی خود می‌دیدند، اما آن حضرت نماد پایداری بودند، جان خود و عزیزانشان را در راه دین فدا کردند تا باطل جایگزین حق نشود و ثابت کردند که خون می‌تواند بر شمشیر پیروز شود چنان‌که سر از تن جدایشان، مدال افتخاری بر سینه اسلام شد.

آیه مباهله

فَمَنْ حَاجَّكَ فِيهِ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَكُمْ وَنِسَاءَنَا وَنِسَاءَكُمْ وَأَنْفُسَنَا وَأَنْفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْكَاذِبِينَ. (آل عمران آیه ۶۱)

در شان نزول این آیه، مفسران و دانشمندان بر این باورند که به هنگام توافق مسیحیان با رسول اکرم(ص) در امر مباهله که هر کدام در پیشگاه خداوند نابودی و هلاکت کسی را بخواهد که در دعوت خویش دروغ‌گو می‌باشد، نازل شده است.

در زمانی که برای مباهله مشخص شده بود، رسول اکرم(ص) اهل بیت(ع) خود را در حالی‌که حسین(ع) را در آغوش داشت و دست حسن(ع) را در دست گرفته بود. فاطمه(س) پشت سرش بود و علی(ع) دنبالشان راه می‌رفت،به همراه داشت.

وقتی مسیحیان عظمت و نورانیت این خاندان را دیدند برای اجرای مباهله عذر آوردند و حاکمیت پیامبر(ص) را در اجرای احکام جزیه و مالیات پذیرفتند.

حال آیا فرزندان رسول خدا کسانی جز حسن و حسین(ع) بوده‌اند؟! امام حسین(ع) در صحنه مباهله کوچکترین مدافع حقانیت اسلام بود که بعد از پیامبر (ص) حق وجود مبارکش توسط باطل پایمال شد، اما باز هم خون به زمین ریخته حسین(ع) نجات‌دهنده اسلام بود و حق حقیقی او که همان دین اسلام بود، هیچگاه پایمال نشد و تا زمانی که خونش بر رگ‌های این دین بزرگ جاری است، هم حسین زنده است و هم دینش.

آیه مودت

قُلْ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَىٰ ۗ؛ بگو در ازای تبلیغ رسالت از شما مزدی نمی‌خواهم مگر دوستی و خویشان. در این آیه ارزش و جایگاه این خاندان نزد خداوند به خوبی روشن می‌شود. (سوره شوری، آیه ۲۳)

چرا که در حقیقت این خداوند است که از پیامبر(ص) می‌خواهد تا چنین خواسته‌ای را بیان کند.

آیا در ازای آنها همه رنج و سختیهایی که رسول خدا(ص) در راه هدیه کردن این دین به امتش دید، دوستی خاندانش تا آن اندازه سخت بود که تبدیل به دشمنی و کینه بدخواهان شد؟!

آیا این خواسته پیامبر خواسته زیادی بود؟! این خواسته که تنها رستگاری انسان‌ها در آن نهفته است و با اجرای آن، قله‌های فتح حق و حقیقت متجلی می‌شود.

 سوره فجر

بسیاری از مفسران شان نزول سوره فجر را به امام حسین(ع) نسبت داده‌اند.

وَقُلْ جَاءَ الْحَقُّ وَزَهَقَ الْبَاطِلُ ۚ إِنَّ الْبَاطِلَ كَانَ زَهُوقًا. (سوره اسراء آیه ۸۱)

وقتی حسین(ع) شهید شد با خون او حق زنده گردید:جاء الحق و گمان باطل آنها که می‌خواستند با ریختن خون حق در این دنیای رفتنی ماندگار بمانند نابود شد و زهق الباطل به وقوع پیوست.

در روز رستاخیز وقتی خطاب در مورد کشته‌شدگان گفته می‌شود: به کدام گناه کشته شد قاتلان امام حسین(ع) در پیشگاه خداوند از کدام گناه نکرده امام حسین(ع)سخن خواهند گفت؟!