سعی۱2

باید با او سعی می کردم.آخر با هم عهد کرده بودیم که یکار دیگر حج کنیم ، این بار با هم. ملک الموت همان سال او را از ما گرفت و من تنها رفتم ،اما همه جا او را در کنار خود می یافتم،همه مناسک را- گام به گام- با هم می رفتیم،اما نمیدانم چرا،در سعی بیشتر بود.ظهوری تابنده داشت و حضوری زنده و گرم،صدای پایش را می شنیدم که پیاده می دود و آشفته،و هرم نفس نفس زدن هایش که چه تبدار بود و تشنه و عاشق .تنها خود را به این سیل خروشان حیرت و عطش خلقی که سراسیمه از این سو به آن سو می دوید سپردم اما او را،به هر سو که می نگریستم می دیدم گاه پا به پایم می دوید،پا به پایش میدویدم،گاه می دیدم که همچون صخره ای از بلندای صفا کنده شده است و با سیل فرو می غلتد و پیش می آید و گاه،در قفایم احساسش می کردم،هروله می کردو مَسْعیٰ می لرزید،می یافتم.می شنیدم و می دیدمش که سرش را بر آن ستون سیمانی می کوبد و می کوبد تا...بترکد که همچون حلاج از کشیدن این بار گران بستوه آمده بود و آن همه انفجار را در آن نمی توانست به بند کشد و نگاه دارد. او که سر را به دو دست می گرفت و به میان خلق می آمد و به التماس ضجه می کرد که بزنید بزنید که سخت بر من عاصی شده است !چرا در سعی این همه بود و بیش از همه جا ؟ شاید از آن رو که در حج خویش نیز ،چنین بود.در این سفرنامه که همه گزارش است و همه جا چشم تیزبینش کار می کند،تنها در مَسْعی‌ٰ است که شعله ور می شود و دلش را خبر می کند و روح حج در فطرتش حلول می کند و شعشعه غیب بیتابش می کند وبی خود! شاید از آن رو که مَسْعیٰ شبیه عمر او بود و سعی زندگی اش.تشنه و آواره و بی قرار در تلاش یافتن آب برای اسماعیل های تشنه در این کویر و شاید،اساساً به این دلیل که او،راه رفتنش مثل سعی بود،چقدر خود را به او رساندن سخت بود،باید همیشه می دویدی،اگر لحظه ای غفلت می کردی،لمحه ای به قفا یا چپ و راست و یا به خودت چشم می گرداندی،عقب می ماندی و او،به شتاب عمر خویش، می گذشت،اصلاً او راه نمی رفت،قدم نمی زد ،هروله می کرد!گویی تشنه خروشان جستجو گری است که همواره ،احرام بر تن،آواره میان دو قله صفا و مروت می کوشد و می رود در این کویر،آب می طلبد،و این،زندگی کردن وی بود که در حج ،تنها به مسعی که پا می نهد بر می افروزد و خسی در میقات ش به سعی که می رسد،کسی در میعاد می شود و چشم دل بازمی کند و آنچه نادیدنی است می بیند و حکایت می کند:...

(سایت اختصاصی فیش حج محمد/برگرفته از کتاب حج دکتر شریعتی)