شهیدی که در فاطمیه با پهلوی خونین آسمانی رسید | ناگفته های بانوی طلبه از همسر شهیدش

حوزه/خانم خدیجه صفرپور، همسر شهید مدافع حرم می گوید: در موقع شهادت همسرم، دل‌شوره عجیبی پیدا کردم، در حالی که خبری از این واقعه نداشتم و بعد از اطلاع از خبر شهادت، نماز خواندم و از خداوند درخواست کمک کردم تا بتوانم در این آزمون بزرگ صبور و راضی به رضای خدا باشم.

وی ادامه داد: ما در فروردین ۱۳۸۴ ازدواج کردیم و همسرم ۲۶ بهمن ماه ۱۳۹۵ در سوریه به شهادت رسید؛ او مداح بود و ارادت خاصی به حضرت زهرا (سلام الله علیها) داشت و در ایام فاطمیه با پهلویی شکسته به شهادت رسید.

وی خاطر نشان کرد: شهید مصطفی متولد سال ۱۳۶۱ بود و ارادت خاصی به امام خامنه‌ای داشت، همیشه می‌گفت جانم فدای رهبر؛ در وصیت نامه شهید توصیه اکید به پیروی از ولایت فقیه داشت.

خانم صفرپور اظهار کرد: در موقع شهادت همسرم، دل‌شوره عجیبی پیدا کردم، در حالی که خبری از این واقعه نداشتم و بعد از اطلاع از خبر شهادت، نماز خواندم و از خداوند درخواست کمک کردم تا بتوانم در این آزمون بزرگ صبور و راضی به رضای خدا باشم.

همسر شهید بن کرد: شهید تلاش می‌کرد از جهات مختلف اخلاقی و انسانی خود را به کمال برساند، از بارزترین ویژگی‌های اخلاقی ایشان، روحیه جهادی و خستگی ناپذیر بودن، اخلاص و فروتنی بود.

وی ادامه عنوان کرد: همیشه زمان رفتن ایشان به سوریه به سختی از ایشان دل می کندم، اما به خاطر رضایت خداوند و رضایت همسرم، هم چنان صبور و مقاوم بودم و ذره‌ای شک و یا نگرانی در چهره ایشان نمی‌دیدم، در واقع او آرامشی داشت که برخاسته از یقین قلبی‌اش بود.

همسر شهید تاکید کرد: یک بار به شوخی به همسرم گفتم که آقا مصطفی شما دلت برای من و بچه‌ها تنگ نمی‌شود؟ لبخندی زد و گفت شما عزیزترین‌های من هستید، زهرا خانم ۳ ساله و خیلی خوش زبان بود و شهید خیلی به او علاقه داشت. در یکی از بدرقه‌ها دیدم آقا مصطفی از وسط‌های کوچه غیبش زد، نگران شدم و جلوتر رفتم، متوجه شدم که پشت یک کامیون گوشه‌ای ایستاده و گریه می‌کند.