نوسازی و نواندیشی در موسیقی کودک ایرانی، تقابل حال و آینده
موسیقی کودک هم دوش مباحث دیگری چون ادبیات منظوم و منثور و نقاشی ویژه کودکان در ایران نبوده و نسبت به خاستگاه تاریخی خود چندان رشد یافته نیست
نهادی ناظر بر روند تولید محتوا، طراحی اِلِمان‌هایی متناسب با عوامل سازنده ی زیباشناسی و تفکر ایرانی، متکی بر پژوهش های دامنه دار و دراز مدت و دارای توان برای القای تغییرات لازم در جهت ادامه طرح‌ها و برنامه‌ها. شاید چندان تفاوتی نکند که این نهاد، وابسته به بودجه دولتی باشد و یا بخش خصوصی. آنچه مهم است، وجود و تضمین شرایطی است که دوام و بقای روند کار و فعالیت این نهاد را در مدتی طولانی تعهد کند.
موسیقی کودک از زمینه هایی است که چنین صبر و سرمایه ای را طلب می کند و از زمره ی اموری است که با طرح های ضربتی و سیاست های مقطعی چندان سازگار نیست؛ هرچه انتظار از حاصل کار بیشتر باشد، دوام و عمق عوامل سازنده‌ی آن بیشتر باید باشد و این واقعیتی انکار ناپذیرست.موسیقی کودک در تاریخ معاصر
تاریخ موسیقی معاصر ایران نشان می دهد که روند توجه و تولید موسیقی کودک (و در واقع تولید محتوا در ادبیات آهنگین کودک ایرانی) عملاً در مقاطع گوناگون تاریخی به طور متناوب گاه در دست بخش دولتی و گاه در دست بخش خصوصی بوده است (چه پیش از انقلاب و چه پس از آن) و در مقاطعی کوتاه مدت، دستاوردهای درخشان و ماندگاری را نیز به همراه داشته است.