«جان بابا و جین بی‌بی»؛ متفاوت‌ترین سروده مصطفی رحماندوست
کتاب «جان بابا و جین بی‌بی» یکی از متفاوت‌ترین سروده‌های مصطفی رحماندوست محسوب می‌شود که با تلفیقی از مفاهیم و باورهای انسانی، کهن سنت‌ها و باورهای بومی ایران ساختار پیدا کرده است.
رحماندوست شعر خود را بر پای باورها، آرزوها و زیست یک مادربزرگ که منبع بسیاری از الهام‌ها و مهربانی‌ها در باور ایرانیان است، شکل می‌دهد و در بند بند آن از آرزوهای وی نمادی برای آرمان‌های مخاطبانش می‌سازد. آرزوهای مادربزرگ به شکلی نمادین اشاره‌ای است به آن‌چه ایرانیان سال‌هاست در باورهای سنتی و زیست روزمره خود آن را جست‌وجو می‌کنند؛ حرکت از حال به سوی احسن‌الحال و کشف بهار زندگی و تلاش برای احیاء آن.
این شعر همچنین با بازآفرینی سنت‌های ایرانی در بهار سعی کرده به شکلی نمادین به موضوع هدفمندی در زندگی و زیست انسان اشاره داشته باشد. سفره هفت سین و چینش آن و اتفاقاتی که به دنبال این چینش با آن همراه می‌شود، نمادی است از پویایی زندگی و هدفمندی آن و اشاره به این باور که پلیدی و سیاهی ماندنی نیست و با امید و تلاش می‌توان بر آن غلبه پیدا کرد.
کتاب همچنین سعی کرده در زیر لایه‌های متنی خود نوعی آشتی و پیوند میان محیط زیست و طبیعت و مخاطبان خود ایجاد کند. اما بخش قابل توجهی از تاثیرگذاری کتاب ناشی از تصویرگری خاصی است که در آن رقم خورده است. فرهاد جمشیدی با تکیه بر مفاهیم والای کتاب سعی کرده تا واقع‌گرایی را در خدمت بازآفرینی آرزوها و باورهای نهفته در شعر درآورد و به همین خاطر می‌توان این تصویرگری را پلی میان خیال و واقعیت برای کشف تعبیر و تصویر خیال‌ها و رویاهای نهفته در کتاب به کار برد. تاکید تصویرگر بر المان‌های فراموش شده زیست سنتی ایرانی و زندگی‌بخشی دوباره به آن را نیز باید در زمره موضوعات تاثیرگذار در این کار به شمار آورد.