دوشنبه, 23 شهریور,1394 عرفات۱۳ از بی خودی,اکنون به خود رسیده ای,ودر نفی خویش به اثبات.در احرام,خود را کندی,در میقات خود را به جمع افکندی,در طواف خود رابه گرداب سپردی,در سعی خود را پیدا کردی,در عرفات,خودرا دجله دادی,اکنون در مشعر بازش گیر,که ایزد,در بیابانت,دهد باز!در این انبوهی جمع,هر کسی تنها است.ای به خود رسیده! خود شده! ای خویشتن! که اکنون راستی!ای من بی دروغ,بی لباس,بی نمود,نه دیگر آرایش , نه دیگر رنگ,نه دیگر نقاب,نه دیگر حاشیه!ای سراپا متن,ای انسان بی نقاب,ای توی تو!امشب,با دوست ,خلوت کن!خودی راکتمان می کردی,اعتراف کن .خودرا آزادکن,خویشتن خویش را به صراحت اعتراف کردن می دانی چه شور انگیزاست؟اکنون لحظه آن فرا رسیده است که حصار بشکنی,پرده بردای,آنرا که تمام عمر,در سیاهچال پنهان تو,زندانی بود,رها کنی,در این جا تویی وتنها تو...!(سایت اختصاصی فیش حج محمد/برگرفته از کتاب حج کتر شریعتی) گالری نظرات برای دادن نظر لطفا وارد شوید و یا ثبت نام کنید