زندگينامه حضرت مريم (س)

حضرت مريم از زنان بزرگوار و از شخصيت‌هاي برجسته جهان بشريت است. او مادر پيامبر بزرگ خداوند، حضرت عيسي عليه السلام، بود. حضرت مريم از کودکي در تحت تربيت انسان هاي والا و مربيان شايسته قرار داشت. در دين اسلام حضرت مريم از جمله معدود زناني است که به مقام کمال و مطلوب انساني دست يافته است.

زندگي نامه حضرت مريم (س):
مريم يک زن يکتاپرست بود از شهر ناصره جليلي. در عهد جديد و قرآن او مادر عيسي معرفي شده‌است. به روايت مسلمانان دختر عمران، از نسل هارون و از طايفهٔ لاوي بود ولي به روايت مسيحيان وي از لاوي نبود بلکه نسبش به داوود پادشاه مي‌رسيد و از طايفه يهودا بود. نام مادرش، حنا Saint Anne بود که خاله‌اش، همسر زکريا بود. مريم در ناصره شهري در جليل متولّد شد. به روايت قرآن در زمان تولّد مريم، پدرش عمران کشته شده بود. به روايت قرآن، همسر عمران، در هنگام بارداري، آنچه در رحم داشت، براي خدمت در بيت المقدّس نذر کرد. با اين که فرزند عمران، دختر بود، او را در خدمتگزاري معبد آزاد گذاشتند. حنا او را مريم به معني عبادت‌کننده نام نهاد. شوهرخاله‌اش زکريا توانست کاهنان را متقاعد کند تا مريم براي خدمتگزاري معبد سليمان در اورشليم ساکن شود.
به روايت قرآن کاهنان معبد و علماي بني اسرائيل براي کفالت و سرپرستي مريم با هم نزاع کردند. سرانجام براي قرعه کشي قلم‌هاي خود را به آب افکندند، همهٔ قلم‌ها به زير آب فرورفت جز قلم زکريا که روي آب ماند. بنا به روايت قرآن، زکريا کفالت مريم را بر عهده گرفت. معروف است که زکريّا اتاقي در بلندترين نقطهٔ معبد براي مريم بنا کرد و هر چند روز با نردبان از آن بالا مي‌رفت و وسايل راحت او را مهيّا مي‌ساخت.
در قرآن چنين آمده‌است: «هر گاه زکريا در محراب او وارد مي‌شد، در نزد او روزي مي‌يافت. گفت اي مريم اين را از کجا آورده‌اي؟ گفت: اين از نزد خداست، خداوند به هر کس که بخواهد بي‌حساب روزي مي‌بخشد.»
زکريّا با شنيدن اين کلمات از مريم، در محراب عبادت، به پروردگار دعا مي‌کند تا به او که خودش کهنسال و همسرش نازا بود، فرزندي عطا کند.خداوند او را به يحيي بشارت داد که به تعميددهنده مشهور است. مريم در بيت المقدّس به روزه و عبادت و نماز مي‌پرداخت. بنا به روايت قرآن روح القدس - که از بنده گان خاص خداوند مي‌باشد - به صورت انساني بر مريم نازل شد تا به او فرزندي به نام عيسي عنايت کند و مريم بدون اين که تا پيش از آن با مردي تماس بگيرد، به عيسي حامله شد.
نگراني حضرت مريم و سفر به دور دست:
چندين ماه گذشت و مريم در اين مدت پيوسته با شکنجه هاي روحي شديدي دست به گريبان بود. او بيشتر اوقات در تنهايي و حُزن و اندوه به سر مي برد. زندگي شيرين و خواب و خوراک گوارا از او سلب شده و بسياري از وقتها فکرش پريشان و روحش پراکنده بود. به هيچ چيزي توجه نمي کرد و به هيچ سخني گوش نمي داد.
آري، مريم ناگزير به شهر «ناصره» زادگاه خود رفت و همراه با فرزندي که در رحم و غم و اندوهي که در سينه داشت در آنجا اقامت گزيد و در يک منزل تابستاني بسيار ساده ساکن شد تا از چشم و زبان مردم در امان و از نظر آنها مخفي باشد.به اين دليل او از رفت و آمد با قوم خويش دوري مي کرد و خود را به بيماري و کسالت مي زد که مي ترسيد اسرار نهاني او آشکار شود و بر سرِ زبانها بيافتد و مردم از او به زشتي ياد کنند و در موردش سخن گزاف بگويند. هرچه قدر دوران بارداري او پيش مي رفت، اندوه او فزوني مي يافت و نگراني او بيشتر مي شد و به زودي آنچه را که سعي مي کرد مخفي نگاه دارد ظاهر مي گشت.
به راستي که مي توان يقين داشت که او در ذهن خود مي گذراند و چه مي گفت؛
بار خدايا خودت رحم کن! اين چه سرنوشتي است که مقدرات، براي من در نظر گرفته شده است؟ من از سلاله پيامبران و از خانواده اي هستم که ريشه در آن بر تقوي و شاخه هاي آن سَر بَر آسمان حکمت برآورده است؟ پدرم مردي سالم و صالح و مادرم زني پاکدامن بوده، چگونه ممکن است، زبانها آبروي مرا مورد شک قرار دهند؟
 عکس حضرت مريم (س)
ولادت حضرت عيسي عليه السلام:
بي ترديد پرهيزگاري مريم، تا حدي ناراحتي هاي او را کم مي کرد، و او را اميدوار مي ساخت که خاطر پريشانش آسوده گردد؟ او همواره اميد به آينده يعني زمان بعد از زايمان فکر مي کرد که نوزاد خود مي تواند دليلي بر بي گناهي او باشد چرا که فرشته خدا به او خبر داده بود که فرزندي از تو به دنيا مي آيد که در گهوراه سخن مي گويد.
بالاخره زمان وضع حمل فرا رسيد و مريم درد زايمان را احساس کرد. مريم بي درنگ از شهر خارج شد و سر به بيابان گذاشت تا دور از مردم فرزند خود را به دنيا آورد.
تا اينکه درد زايمان او را به سوي تنه درخت خرمايي کشانيد.
گفت؛ اي کاش من از اين پيش مرده بودم و از صفحه عالم به کلّي نامم فراموش شده بود.
در آن بيابان مريم تنها و بي پناه و بدون يار و مددکاري که در هنگام وضع حمل به او کمک کند و باعث تسکين دردش شود. پس، از زير پاي او فرشته اي (عيسي بن مريم)، مريم را نداد داد که؛ غم مدار، پروردگارت از زير قدم تو چشمه آبي جاري کرد. اي مريم شاخ درخت خرما را حرکت بده تا از آن براي تو رطب تازه فرو ريزد. و تناول کن و از اين چشمه آب بنوش و چشم خود را به عيسي روشن دار.
در نهايت مريم درد طاقت فرسا و مشقت بار وضع حمل را چشيد و فرزند خود را در محيطي باز و در زير آسمان صاف به دنيا آورد. و به اين ترتيب عيسي عليه السلام به قدرت الهي از مادري نمونه و پاک چشم به جهان گشود. وقتي کودک به دنيا آمد، مريم به بيت المقدس بازگشت.
مريم از بيت المقدس خارج شد و به امر خالق خويش داراي قدرت طي الارض شد و در چند دقيقه به کربلا رسيد.
عنايت پروردگار بار ديگر شامل حال مريم شد و ندايي تازه از سوي کودکش به او رسيد که: گفتند؛ او مثل آدم عليه السلام است بدون پدر به دنيا آمده است. اگر کسي از جنس بشر را که ديدي به او بگو که من براي خدا نذر روزه سکوت کرده ام و با هيچکس امروز هرگز سخن نخواهم گفت.
مريم با شنيدن اين ندا با آسودگي خاطر تمرکز از دست رفته خود را باز يافت و قواي باقيمانه خود را به کار گرفت و در حاليکه کودک خود را در آغوش گرفته بود به طرف قريه و قبيله خود به راه افتاد.
با ورود مريم به شهر، خبر او منتشر شد و چون مردم، او را با نوزادش ديدند، زبان به سرزنش او گشودند و هرکس تهمتي زد و ناسزايي گفت. آنها در ملامت و سرکوب او شدت عمل به خرج دادند. برخي شرافت خاندانش را بخاطرش مي آوردند و بزرگواري اصل و نسب او را تذکر مي دادند.
هنگامي که زنان قومش به مريم تهمت زدند، عيسي به دفاع از مادرش پرداخت. عيسي بدون پدر از مادرش زاده شد و بي شک اگر او قادر به صحبت و دفاع از خود نبود مادرش در معرض اتهام قرار مي گرفت.
عيسي در گهواره در ادامه صحبت خود مردم را ارشاد کرد و به خداپرستي دعوت نمود و گفت؛
و سلام حق بر من باد روزيکه به دنيا آمدم و روزيکه از جهان بروم و روزيکه براي زندگاني ابدي آخرت باز برانگيخته خواهم شد.
خدا هرگز فرزندي اتخاذ نکرده که وي منزه از آنست (او قادر است) که چون حکم نافذش به ايجاد چيزي تعلق گيرد، گويد موجود باش، آن چيز بي درنگ موجود مي شود. خداي يکتا پروردگار من و شما و همه عالم است، او را بپرستيد که راه راست همين راه خداپرستي است.
پس قوم دريافتند که اين کودک با خواست خدا خلق شده و بايد دست از ملامت و سرزنش مريم بردارند و حيثيت او را مورد ترديد قرار ندهند و فتنه و آشوب برپا نکنند.
گردآوري: بخش مذهبي بيتوته