به گزارش خبرگزاری تسنیم از تبریز، همه چیز از یک موجود ریز میکروسکوپی شروع شد. موجودی که به تعبیر رهبر انقلاب لقب ویروس «منحوس» کرونا را دریافت کر، چراکه این موجود میکروسکوپی نه تنها سلامت مردم، بلکه معیشت، اقتصاد، آموزش، ارتباطات مردم و... را هم تحت تأثیر قرار داده است، ویروسی که آرام آرام در لابه لای جامعه و زندگی افراد برای خودش جا خوش کرد و اکنون به دنبال راهکاری برای مدیریت کرونا و جلوگیری از موج دوم و سوم آن هستیم.
اوایل، همه را با علائم ظاهری همچون یک سرماخوردگی ساده فریب داد ولی رفته رفته آن روی اصلی خود را نشان داد و با افزایش آمار مبتلایان و فوتی‌ها، نه تنها فقط در ایران بلکه در کل جهان به مردم فهماند که کرونا با کسی شوخی ندارد.
با پیشروی و شیوع کرونا، مسئولین تدابیری را اتخاذ کردند و اعلام کردند مهم‌ترین و موثرترین روش برای پیشگیری از کرونا نشستن در خانه و خود قرنطینگی و جلوگیری از حضور در اجتماعات است.
ماندن در خانه برای مردم ایران آن هم در آستانه سال نو و به جهت سنت دیرینهی دید و بازدید کمی مشکل بود ولی اکثر مردم قبول کردند و با ماندن در خانه، از گسترش بیماری پیشگیری کردند.
این خود قرنطینگی و در خانه ماندن برای همه مردم یک نوع تلقی نمی‌شود برای افرادی که پشتوانه‌ی مالی داشتند شاید لذت بخش هم بود چرا که این امکان برایشان فراهم شد تا بتوانند زمان زیادی را با خانواده خود سپری کنند چرا که قبلاً به دلیل مشغله کاری این کار برایشان زیاد ممکن نبود. آنها توانستند در خانه بمانند موسیقی گوش دهند، کتاب بخوانند و با فرزندانشان بازی کنند.
بیشتر بخوانید
ولی این موضوع آن روی سکه هم داشت؛ خانواده‌هایی هستند که به دلیل نوع شغل‌شان درآمد آنها روزانه است و وابسته به سازمان و ارگان خاصی نیستند مثل کارگرانی روز مزد که هر روز ساعت‌ها در مسیرهای پرتردد منتظر کار می‌ایستند، آرایشگرانی که چشم امیدشان به چند نفر مشتری است تا از در وارد شوند، رستوران داران، غذاهای خانگی و... که برخی به کلی تعطیل شدند و برخی هم کسب و کارشان به شدت آسیب دیده است.
رانندگان اتوبوس بین شهری، تاکسی‌های داخل شهری، مدارس غیر دولتی، واحدهای تولیدی و چه بسیار هستند چنین شغل‌هایی که قلم از نوشتن آنها ناتوان است.
خانه نشینی باعث شده حتی افرادی شغل‌شان را از دست بدهند، دلیل اثبات این حرف آمار مراجعه کنندگان برای دریافت بیمه بیکاری است.
امروزه شغل‌هایی هستند که شاید کمتر کسی به آنها توجه کنند مثل افرادی خادمان مساجد مانند آنها که از قدم نحس کرونا این افراد به معنای واقعی بیکار شدند؛ نه بیمه‌ای دارند و نه پشتوانه دولتی و نه اینکه نامشان در لیستی ثبت شده است؛ پس واقعاً این افراد چه باید کنند؟
رزمایش مواسات، در این ایام، برکات کرونا را هم نشان داد، نشان داد که کرونا با شیوع خود آدم‌ها را از هم دور کرد ولی هرگز دل‌های ما را از هم دور نکرد. این اقدامات بود که نام ایران را در همدلی مقابله با کرونا در دنیا بر سر زبان‌ها انداخت که هم کرامت انسانی محرومین و آسیب دیدگان کرونا حفظ شود و هم در این شرایط بحرانی جامعه هوای دل همدیگر را داشته باشیم. چرا که امیرالمؤمنین علی علیه السلام می‌فرمایند «اگر یاری کنی یاری می‌شوی».
در این بین، در آذربایجان شرقی هم مردم و مسئولان برای ایام بحرانی کرونا اقدامات خوبی انجام دادند که یکی از این همدلی‌ها در روز نیمه شعبان توسط مقام معظم رهبری مورد تقدیر قرار گرفت.
در رزمایش مواسات هم قبل از اعلام و فراخوان رسمی مقام معظم رهبری برای برگزاری رزمایش مواسات، حدود 20 هزار بسته معیشتی توسط خود مردم تهیه و توزیع شده بود که بعد از آغاز رسمی رزمایش مواسات و همدلی و کمک مؤمنانه، این فرآیند تقویت شد و با جمع بندی سرانگشتی بیش از 40 هزار بسته معیشتی رزمایش سپاه عاشورا، چند ده هزاری کمیته امداد و بهزیستی، 27 هزار بسته‌ای ستاد اجرایی فرمان حضرت امام (ره) آذربایجان شرقی، 10 هزار بسته‌ای اداره کل اوقاف از محل نیات موقوفات، بسته‌های خیرین و چندین و چند ده هزارها و 313 های خانگی که همچنان ادامه دارد، تاکنون بیش از 500 هزار بسته معیشتی برآورد می‌شود که ارزش تقریبی آن، بیش از 100 میلیارد تومان است.
اهدای کمک‌ها، همچنان ادامه دارد و مسجد به مسجد و خانه به خانه در تامین بسته‌های معیشتی مشارکت دارند و حتی به دعوت حجت‌الاسلام والمسلمین آل هاشم، نماینده ولی فقیه در استان، مساجد به پویش "هر مسجد ذبح یک قربانی" پیوستند که عده‌ای عملی کرده و مساجد دیگر هم در حال تکمیل کمک‌های مردمی برای ذبح قربانی و توزیع بین نیازمندان هستند.
این الگو در ایام کرونایی، بازگشتی شکوهمندانه به ذات مسلمانی خودمان بود که شاید مدت‌ها به دست فراموشی سپرده شده بود، یا کمرنگ شده بود و باید این الگو را برای همه ایام سال و دستگیری از نیازمندان و آسیب دیدگان تداوم بخشید.