امامزاده حسن، تهران

امامزاده حسن در جنوب غربی تهران در خیابان امین‌الملک میان پل امامزاده معصوم و سه راه آذری واقع شده است.
بر اساس شجره‌نامه موجود، امامزاده حسن از نوادگان حسن مجتبی و پسر عموی شاه‌عبدالعظیم بوده است. بقعه وی دارای گنبد و بارگاه و صحن وسیعی می‌باشد. ورودی این بنا به طرف شمال قرار دارد و اطراف آن را صحن فرا گرفته است. بین رواق و حرم، در خاتم بسیار عالی نصب گردیده است که بر روی آن با خطوط نستعلیق امامزاده حسن را فرزند حسن مجتبی معرفی کرده که تاریخ ۱۲۷۶ هجری قمری دارد. بالای دیوارهای حرم حاشیه‌ای پهن مشتمل بر کتیبه قرآنی است که به خط ثلث و برجسته به رنگ طلایی بر زمینه لاجوردی گچ‌بری شده است. گنبد بقعه با ترکیبی متناسب و موزون از کاشی‌های سفید و فیروزه‌ای بر زمینه مشکی و کتیبه‌ای قرآنی در دور تا دور پوشیده شده و کتیبه آن نشان می‌دهد که مربوط به زمان ناصرالدین شاه قاجار است. رواق و حرم دارای تزیینات مقرنس کاری و آیینه کاری است. تزیینات آینه کاری در سال ۱۳۵۸ شمسی توسط هنرمند معاصر محمدرضا نوید انجام گرفته است. در میان ضریح صندوق چوبی مشتمل بر کتیبه‌ای به خط نستعلیق اشعار و صلوات بر چهارده معصوم به طور بر جسته بر روی مرقد مطهر قراردارد که از آثار زمان فتحعلی شاه قاجار است. در سال‌های اخیر در این بقعه طرح جامع عمرانی در حال اجرا است و دو شبستان وسیع، هر یک به مساحت یکهزار متر مربع در طرفین بقعه احداث گردیده است. بقعه مزبور دارای درمانگاه خیریه مجهز به بخش‌های مختلف پزشکی است.

رواق و حرم امام‌زاده حسن به نقاشی‌ها و مقرنس کاری‌های زیبایی آراسته است که به نظر می‌رسد از آثار زمان فتحعلی شاه قاجار باشد. گنبد بقعه از کاشی‌کاری‌های عهد قاجار می‌باشد.