سرزمین یادها و نشانه ها
اجداد پیامبر(ص)
جد پنجم پیامبر(ص)«کِلاب» است. همسر کِلاب پس از فوت شوهرش به همسری ربیعه در آمد.فرزند کلاب که زید نام داشت؛همراه مادرش به سرزمین ربیعه(شام) منتقل شدند.چون زید از سرزمین پدرانش دور شد؛او را «قُصَیّ» نامیدند.
بنابر این؛جدّ چهارم پیامبر(ص) «قُصَیّ» است. قُصَی وقتی در خانهٔ ربیعه به سن جوانی رسید؛به مکه بازگشت.اولین قبیله ای که بر مکه تسلط یافت جرهم بود که پدرانشان از یمن به این دیار هجرت کرده بودند و حضرت اسماعیل داماد قبیلهٔ جرهم بود. پس از آن قبیلهٔ خزاعه؛قبیلهٔ جرهم را به خاطر بی حرمتی به کعبه و حرم؛ از مکه بیرون راندند و بر مکه مسلط شدند.
قصی زیر سلطهٔ آنان نرفت و پس از جنگ و در گیری و داوری برخی از افراد؛قبیلهٔ خود(قریش) را بر مکه به قدرت رساند و بسیاری از مناصب کعبه را به دست گرفت؛بدین جهت او را«مُجَمَّع» نامیدند.
او دارای فرزندانی شدبه نام های: عبدمناف. عبدالدار. عبدالعزّی. عبدالقصّی. و قصی نخستین کسی است که قریش را به عزت و شرف رسانید.
جدّ سوم پیامبر(ص)«عبدمناف» است. او پس از فوت پدرش؛سروری قریش را به دست گرفت.
عبدمناف دارای فرزندانی شد به نام های: مطّلب. هاشم و عبدشمس(جدّ بنی امیه)که دو تای آخری با هم دوقلو بودند.
جدّ دوم پیامبر(ص) «هاشم»است. پس از فوت عبدمناف میان فرزندان وی(هاشم؛مطّلب وعبدشمس)ازیک سو و پسر عموهایش؛یعنی فرزندان عبدالدار از سوی دیگر اختلاف در گرفت واین مقدمهٔ نزاع های خونین میان قبایل قریش گردید؛که پس از داوری داوران؛ سقایت حاج به هاشم سپرده شد.
اُمَیّه فرزند عبدشمس به عموی خود هاشم حسد ورزید و با او مخالفت کرد. لذا از عموی خود خواست پیش کاهن بروند و هر یک مورد تأیید قرار گرفتند زمام امور را به دست گیرند وشرط کردند که هر کدام محکوم شد اولا: صد شتر در روزهای حج قربانی کند و ثانیا: فرد محکوم ده سال از مکه بیرون رود.
از قضا هاشم مورد تأیید کاهن قرار گرفت واُمَیّه مجبور شد از مکه بیرون رود.لذا به شام رفت. آثار حسادت او در فرزندانش نیز ظاهر شد وبر همین اساس بنی امیه در شام نفوذ داشتند.
هاشم با زنی از قبیله خزرج در یثرب ازدواج کرد؛ یکی از شرایطازدواج این بود که هنگام وضع حمل باید در میان خویشان خود باشد.لذا هنگام زایمان هاشم او را به یثرب آورد و پسری از او به دنیا آمد که نامش را«شیبة الحمد»نهادند.
چون هاشم از دنیا رفت برادرش مطّلب سرپرستی برادر زاده اش را بر عهده گرفت واو را از یثرب همراه خود به مکه آورد. مردم مکه خیال می کردند او غلام مطلب است. لذا او را «عبدالمطلب» نامیدند.
جدّ اول پیامبر(ص)«عبدالمطلب» است. وی پس از فوت پدرش به سروری قریش رسید. عبدالمطلب در قریش از شوکت و عظمت ویژه ای برخوردار بود؛به طوری که تا آن زمان کسی به پایهٔ او نرسیده بود.
بیشتر سنت های نیکوی او به تأیید اسلام رسید. مثل: وفای به نذر؛پرداخت خمس؛ قطع دست دزد؛ حرمت ازدواج با محارم؛ نهی از زنده به گور کردن دختران و .....
پیامبر(ص) فرمود:«خداوند عبدالمطلب را روز قیامت در سیمای پیامبران و هیبت پادشاهان محشور می کند.»
عبدالمطلب دارای فرزندانی شد که معروف ترین آنها عبارتند از:عبدالله؛ ابو طالب؛ عباس؛ حمزه؛ ابولهب؛ حارث.
(سایت اختصاصی فیش حج محمد/برگرفته از کتاب سرزمین یادها و نشانه ها محمد فرقانی)