سرزمین یادها و نشانه ها
مدینه/ ورود پیامبر(ص) به مدینه و تأسیس مسجدالنبی
پیامبر(ص) پس از ترک قبا از میان قبایل مختلف گذشت و با تقاضاهای بسیاری از سوی آنان؛ برای اقامت در آن قبایل رو به رو شد؛ به ناچار انتخاب را به تقدیر الهی سپرد و فرمود:«راه شتر را باز گذارید که او خود مأمور است.»
سر انجام شتر آن حضرت در زمینی نزدیک منزل ابو ایّوب انصاری زانو به زمین زد. مادر ابو ایّوب که نابینا بود از فرصت استفاده کرد و اثاثیهٔ پیامبر را به منزل برد.
پیامبر(ص) پرسید: اثاثیه ام کجاست؟ گفتند: در خانه ابو ایوب؛ ایشان فرمود:«المَرْهُ مَعَ رَحْلِهِ» لذا به خانه ابو ایوب رفت. و این سعادت نصیب وی شد و به برکت وجود آن حضرت مادر ابو ایوب بینا شد.
پیامبر(ص) پس از هفت ماه اقامت در منزل ابو ایوب؛به خانه ای که در کنار مسجد برای خود ساخت منتقل شد.
آن حضرت پس از ورود به مدینه زمین کنار منزل ابو ایوب را که متعلق به دو یتیم بنام«سهل»و«سهیل» بود؛ از آنها خرید و بنای مسجد را گذاشت که مرکز حکومت اسلام شد و دل های خیل مشتاقان هنوز برای آن می تپد.
این مکان مهبط جبرئیل امین شد و همواره بزرگان دین پیشانی بر خاک آن می ساییدند.
پیامبر(ص) و علی(ع) و صحابه؛همگی در ساختن مسجد مشارکت کردند. عمار و مقداد و سلمان بسیار کار می کردند.
در این میان عمار بیشتر از دیگران کار میکردو اصحاب بار بیشتری بر دوش او می نهادند؛همه یک خشت و او دو خشت می آورد.عمار به پیامبر(ص) عرض کرد: اصحاب تو مرا کشتند؛حضرت فرمود:«اینها تو را نمی کشند بلکه تو به دست گروهی ستمکار کشته خواهی شد.»
طول و عرض اولیه مسجد حدود سی و پنج متر در سی متر و مساحت آن بیش از هزار متر مربع بود و ارتفاع دیوار های آن ۵/۲ متر بوده است.
در سال هفتم هجری پس از جنگ خیبر؛پیامبر(ص) به توسعهٔ مسجد پرداخت و طول و عرض مسجد را به حدود پنجاه متر رساند که مساحت آن دو هزار و پانصد متر مربع شد و در حال حاضر چهل و دو ستون در آن محدوده قرار دارد که با رنگ های طلایی؛قهوه ای و مشکی نقاشس شده است.
ابتدا مسجد دارای سه در بوده ؛ سپس اصحاب هر یک کنار مسجد خانه ای ساختند و دری به مسجد گشودند. پس از اندک زمانی؛قبل از جنگ اُحد پیامبر(ص) فرمود همهٔ اصحاب در منزلشان را به سمت مسجد گشوده بودند؛ببندند به جز علی. پس از اعتراض مردم پیامبر(ص) فرمود:«این فرمان خدا است.»
بعد ها عمر آرزو می کرد که ای کاش یکی از سه فضیلت بزرگ علی از آن او بود:
۱-ازدواج با فاطمه زهرا(س)
۲-پرچم داری هنگام فتح خیبر. چون پیامبر(ص) فرمود:«فردا پرچم را به دست کسی خواهم داد که خدا و رسولش او را دوست میدارند و او هرگز نخواهد گریخت.»
۳-باز گذاشتن در خانه علی به مسجد پیامبر.
مسجدالنبی پس از رحلت پیامبر(ص) چندین بار نو سازی شده و توسعه یافته است و تا قبل از توسعهٔ اخیر توسط فهد؛ مساحت آن حدود شانزده هزارو سیصدو سی متر مربع بوده است.
مسجدالنبی در این زمان دارای چهل و یک در کوچک و بزرگ؛حدود دو هزار و چهار صد ستون و یکصد هزار متر مربع مساحت است.
مساحت صحن های اطراف مسجدالنبی در حال حاضر حدود یکصد وسی و پنج هزار متر مربع است.
مسجدالنبی و صحن های اطراف گنجایش حدود هفتصدو پنجاه هزار تا یک میلیون نماز گزار را دارد.
(سایت اختصاصی فیش حج محمد/برگرفته از کتاب سرزمین یادها و نشانه هامحمد فرقانی)