سرزمین یادها و نشانه ها
مدینه/ خیبر
یهودیان رانده شده از مدینه و اطراف آن؛ در منطقهٔ سر سبز و حاصل خیز«خیبر» در صدو چهل کیلومتری مدینه ساکن شدند و برای حفاظت خویش؛دژهای هفت گانهٔ محکمی ساختند.
این گروه توطئه های بسیاری برای کوبیدن اسلام کردند. لذا پیامبر(ص) برآن شد ریشهٔ این کانون خطر را برکند.
در سال هفتم هجرت پیامبر(ص) دستور حرکت سپاه اسلام را که تعدادشان کمتر از دو هزار نفر بود صادر کرد و پرچم را به دست علی داد.
یهودیان خیبر بیست هزار نفر بودند که در میان آنها دو هزار مرد جنگی وجود داشت.آنها از درون دژها بر سپاه اسلام مسلط بودند؛ اما پیامبر(ص) و مشاوران نظامی با شیوه های خاصی دژها را به محاصرهٔ خود در آوردند و پس از یک ماه مقاومت تمامی دژها فتح شد.
یکی از دژها که رئیس آن مَرحَب یهودی است مقاومت بسیار کرد. یکی از روزها لشکر اسلام به فرماندهی ابوبکر و روز دیگر به فرماندهی عمر برای فتح آن دژ اقدام کردند ولی کاری از پیش نبردند.
این وضع پیامبر(ص) و سرداران اسلام را سخت نگران کرد. در پی یک مشاورهٔ نظامیحضرت فرمود:«فردا پرچم را به دست مردی خواهم داد که خدا و پیغمبرش را دوست دارد و خدا و پیامبر نیز او را دوست دارند. خداوند فتح و پیروزی را به دست او نصیب ما خواهد کرد و او هرگز در جنگ فرار نمی کند.»
همه منتظر بودند که پرچم اسلام فردا در دست چه کسی قرار خواهد گرفت؟
روز بعد پیامبر(ص) پرچم را به دست علی داد و دستور حمله را صادر کرد. وقتی حضرت پشت خیبر رسید؛ دلاوران خیبر به طرف حضرت و سربازان حمله کردند؛به طوری که سربازان اسلام بی اختیار عقب رفتند؛ولی حضرت مانند کوه ایستاد و پس از چند لحظه برادر مَرحَب به دست حضرت کشته شد. سپس مَرحَب که خون چشمانش را گرفته بود پیش آمد که با ضربت علی سرش به دو نیم شد و دشمن پا به فرار گذاشت.حضرت در نبرد وقتی سپرش از دستش افتاد در قلعه را از جای کند و به جای سپر به کار گرفت. پس از پایان درگیری در را برای عبور سپاه اسلام روی خندق گذاشت و سپس آن را به درون قلعه پرتاب کرد.
در این جنگ صفیه دختر«حُیَی بن اَخطَب» به اسارت سپاه اسلام در آمد که بعدا افتخار همسری پیامبر را یافت.
در جنگ خیبر بیست نفر از مسلمانان شهید و حدود یکصد تن از یهودیان کشته شدند.
(سایت اختصاصی فیش حج محمد/برگرفته از کتاب سرزمین یادها و نشانه هامحمد فرقانی)