مقام ابراهیم

ابراهیمی! به میانه ی آتش رو: آتش جور, جهل. تا خلق را از آتش برهانی: آتش جور,جهل.

آتشی که در سرنوشت هر انسان, مسئولی هست. مسئول نور و نجات. اما... خدای توحید, آتش نمرودیان را بر ابراهیمیان گل سرخ میکند! نمیسوزی, خاکستر نمیشوی, مقصود این بود که تو در راه جهاد, تا ... آتش روی,

تا... خود را, در راه نجات خلق از آتش, به آتش سپردن,

تا... دردناک ترین شهادت!

ابراهیمی! اسماعیلت را قربانی کن, به دو دست خویش, کارد بر حقش نِهْ,

تا کارد را از حلقوم خلق برداری, خلقی که هماره در پای قصرهای قدرت, بر سر گنجینه های غارت و در استانه ی معبد های ضرار و ذلت, ذبح میشود, تیغ را بر حلقوم اسماعیل خویش بنه, تا توان آن را بیابی که تیغ را از دست جلاد بگیری!

(سایت اختصاصی فیش حج محمد برگرفته از کتاب حج دکتر شریعتی)